Σαν σήμερα γράφτηκε ιστορία, καθώς ένας εκ των κορυφαίων παικτών στην ιστορία του Ολυμπιακού, ο Νίκος Γιούτσος, πραγματοποίησε το επίσημο ντεμπούτο του.
«Έμπαινε Γιούτσο, έμπαινε». Αυτή η ιαχή του παλαιού «Γεώργιος Καραϊσκάκης» συνόδευσε την λαμπρή καριέρας του Νίκου των “ερυθρόλευκων”, ενός εκ των πιο σημαντικών ποδοσφαιριστών στην 100ετη ιστορία του συλλόγου. Ωστόσο προτού αναφερθεί η σταδιοδρομία του και τα επιτεύγματα του στον Πειραιά αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά στο δύσκολη μονοπάτι του προς την καταξίωση.
Διότι όντας ανήλικο παιδί και έχοντας γεννηθεί το 1941 στο σλαβόφωνο Μακρυχώρι της Καστοριάς, τότε ονομαζόμενο Κονομλάντι, έπεσε θύμα του εμφυλίου πολέμου. Και αυτό γιατί ο Εθνικός Στρατός σχεδόν αφάνισε την γενέτειρα του, με τον ίδιο να αναγκάζεται να εγκαταλείψει την χώρα μέσω της βοήθειας των ανταρτών, οι οποίοι τον φυγάδευσαν με προορισμό την ασφαλή για εκείνον Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας. Μάλιστα από τότε που γεννήθηκε αποκαλούταν Γιούτσοφ, γεγονός το οποίο άλλαξε όταν επέστρεψε μετέπειτα στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα αυτό συνέβη το 1964, με το ρεπορτάζ να θέλει την ΑΕΚ να είναι η πρώτη που ενδιαφέρθηκε για τον απόκτηση του έχοντας ακούσει για τα κατορθώματα του στην μαγυάρικη Τσέπελ, με τον Ολυμπιακό να κατορθώνει εν τέλει να τον “κλέψει”, μέσω των κατάλληλων χειρισμών. Έτσι ξεκίνησε μία μαγική σύμπραξη αρχής γενομένης ενός «ντέρμπι αιωνίων», με τον Γιούτσο να ντεμπουτάρει σε μία ισοπαλία της ομάδας του με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό (1-1).
Δεν άργησε να δείξει τα διαπιστευτήρια του, καθώς πέτυχε το παρθενικό του τέρμα με τον «Έφηβο» λίγες μέρες αργότερα στην Θεσσαλονίκη, στην ευρεία σε έκταση επικράτηση των “ερυθρόλευκων” επί του ΠΑΟΚ με 4-0. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία… Διέμεινε στο λιμάνι για μία ολόκληρη δεκαετία, η οποία συνοδεύτηκε με 276 συμμετοχές και 100 γκολ, επιδόσεις που συνδυάστηκαν με τέσσερις κατακτήσεις εγχώριων πρωταθλημάτων και ισάριθμων κυπέλλων.
Έξι δεκαετίες έπειτα από το ιστορικό του χρίσμα με τον σύλλογο που συνόδευσε την ζωή του, δεν βρίσκεται πλέον στα έγκατα για να ανακαλέσει εκείνες τις όμορφες στιγμές. Κι αυτό διότι τον Νοέμβρη του 2023 άφησε την τελευταία του πνοή, ωστόσο το όνομα του θα ζει για πάντα στις θύμησες των ποδοσφαιρόφιλων της ελληνικής επικράτειας.