“Μαύρη” μέρα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς ο σπουδαίος Μίμης Δομάζος εγκατέλειψε τα εγκόσμια αφήνοντας πίσω του τεράστια παρακαταθήκη, ένα κενό το οποίο δεν καλύπτεται, αλλά και ένα μεγάλο απωθημένο, ίσως τον μοναδικό στόχο που είχε την δυνατότηα, αλλά δεν κατόρθωσε να βιώσει ως αθλητής.
Ο «Στρατηγός» του Παναθηναϊκού, αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 83 ετών, περίπου δύο 24ωρα αφότου υπέστη την πρώτη ανακοπή καρδιάς και διακομίστηκε στον «Ερυθρό Σταυρό». Άσχημο παιχνίδι του έπαιξε η μοίρα αφού το εν λόγω συμβάν έλαβε χώρα ανήμερα των γενεθλίων του και ενώ την ίδια στιγμή ήταν εισηγμένος στο “γειτονικό”, Στρατιωτικό Γενικό Νοσοκομείο, ο «Διόσκουρος» του, Αντώνης Αντωνιάδης.
Μαζί με τον οποίον ο Μίμης Δομάζος αγωνίστηκε με το «τριφύλλι» στο στήθος για μία ολόκληρη δεκαετία (1968-1978), ενώ παρέα οδήγησαν την ομάδα στην ιστορική πορεία μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ… απέναντι στον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ. Συνολικά ο συγχωρεμένος διεθνής μέσος των “πρασίνων” κατέκτησε 10 πρωταθλήματα και τρία εγχώρια κύπελλα, ενώ αγωνίστηκε με την ομάδα της καρδιάς του σε 490 αναμετρήσεις, καταγράφοντας 134 τέρματα.
Και μπορεί να επέτυχε σχεδόν τα πάντα, όσα φαινόταν τότε αδιανόητα για το μέγεθος ενός ελληνικού συλλόγου, δεν συνέβη το ίδιο και με την “γαλανόλευκη”, παρά το γεγονός πως αποτέλεσε μέλος μιας εκ των πιο χαρισματικών γενιών που πέρασαν ποτέ από αυτήν. Ο μεγάλος του “καημός”, τουλάχιστον κατά το πως φάνηκε από τα λεγόμενα του σε συνέντευξη του παρελθόντος, ήταν η συμμετοχή σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, γεγονός το οποίο δεν είχε επιτύχει ποτέ στο παρελθόν η Εθνική και παρότι έφτασε μία “ανάσα” από αυτό, δεν το επέτυχε ούτε με αυτόν στο πλευρό της.
Ιδού λοιπόν μία λιγότερο γνωστή ιστορία του, τουλάχιστον αναφορικά με τους νεότερους φίλους της «στρογγυλής θεάς». Ο χρόνος γυρίζει πάνω μισό αιώνα πίσω, όταν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα απαρτιζόταν από θρύλους των κορυφαίων ελληνικών ομάδων, όπως οι Μίμης Παπαϊωάννου, Γιώργος Σιδέρης και Γιώργος Κούδας, με προπονητή τον Κώστα Καραπατή. Επρόκειτο για περίοδο όπου η χούντα κυριαρχούσε στο εγχώριο γίγνεσθαι και ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης ήταν διορισμένος Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού.
Σε όμιλο με Ελβετία, Πορτογαλία και Ρουμανία, η πρεμιέρα δόθηκε στην Βασιλεία απέναντι στην πρώτη. Επρόκειτο για μία – εκτός προγράμματος – ήττα, η οποία συνοδεύτηκε με μία δυσάρεστη έκπληξη για τους διεθνείς, οι οποίοι συνάντησαν την σύζυγο του προαναφερθέντα, μαζί με άλλες αντιστοίχων θεσμικών προσώπων να βρίσκονται εντός του πούλμαν και να καπνίζουν. «Αυτός ο χώρος είναι ιερός, να κατέβετε κάτω να καπνίσετε», είπε ο ομοσπονδιακός τεχνικός απευθυνόμενος σε αυτές, γεγονός που προκάλεσε την οργή της “κεφαλής”, με αποτέλεσμα να ενημερωθεί στην επιστροφή της αποστολής για την πατρίδα, ότι αποτελεί παρελθόν έπειτα από μόλις μία παρουσία του. Και από εκεί και έπειτα σύμφωνα με το «10» το καλό της ομάδας, του Μίμη Δομάζου, ξεκίνησε η αρχή του κακού.
Διότι ένας απίθανος τύπος εν ονόματι, Νταν Γεωργιάδης, επιλέχθηκε ως αντικαταστάτης ορμώμενος από την Λατινική Αμερική, ο οποίος έμελλε να κάνει τον βίο των ποδοσφαιριστών αβίωτο. Παρ’ όλα αυτά στην πρώτη του εμφάνιση στον πάγκο και σε μία άκρως απαιτητική εντός έδρας αναμέτρηση με αντίπαλο την σπουδαία Πορτογαλία του Εουσέμπιο, ο ενθουσιασμός και το ταλέντο των διεθνών υπερίσχυσε, με αποτέλεσμα να υποτάξουν την τρίτη ομάδα του προηγούμενου Μουντιάλ, με 4-2!
Ώσπου ακολούθησε ακόμη μια αναμέτρηση επί ελληνικού εδάφους, αυτή την φορά απέναντι στην Ρουμανία, η οποία έμελλε να αποτελέσει την δεύτερη απώλεια βαθμών. Πριν το παιχνίδι με τους Ίβηρες και πριν από αυτό με τον τότε σοσιαλιστικό κράτος, ο νέος προπονητής πραγματοποιούσε προπονήσεις τέτοιες, που περισσότερο παρέπεμπαν σε βαθμοφόρο υπάλληλο του στρατού ή γυμναστή πυγμαχίας, παρά αντίστοιχο ποδοσφαίρου. Οι διηγήσεις των θέλουν να βάζει τους παίκτες του να τρέχουν στα βουνά, στην άμμο και να δέχονται γροθιές στο στομάχι για να δυναμώσουν, όλα αυτά εν μέσω των αγωνιστικών τους υποχρεώσεων. Και σα να μην έφτανε αυτό προκάλεσε και επεισόδιο με τον Δομάζο, καθώς μια παράλειψη του φροντιστή να του δώσει την φανέλα του, οδήγησε τον πρώτο να συναντήσει την υπόλοιπη ομάδα στο ξενοδοχείο δίχως να φοράει μπλούζα, με τον προπονητή να του ζητάει τα ρέστα, λαμβάνοντας εξηγήσεις, οι οποίες μετετράπηκαν σε αψιμαχία.
Έτσι με εντολή του Ασλανίδη, ο «Στρατηγός» έμεινε εκτός αποστολής, ενώ εκδικητικά του αφαιρέθηκαν από την κατοχή του ένα πρακτορείο ΟΠΑΠ και μία καφετέρια που συντηρούσε. Όλα αυτά ενώ σύμφωνα με τον ίδιο, άκουσε πολύ βαριές προσβολές, ενώ η προπαγάνδα εκείνης της εποχής στον απόηχο της ισοπαλίας με 2-2 της τρίτης αγωνιστικής, ήθελε τον πορτιέρο, Τάκη Οικονομόπουλο, να δέχεται εσκεμμένα ένα γκολ, για να αναδείξει το μέγεθος της απουσίας του συμπαίκτη του, με τον οποίον συνυπήρχαν παράλληλα στον Παναθηναϊκό.
Στο μεσοδιάστημα του εν λόγω παιχνιδιού και του επομένου που θα ακολουθούσε επί πορτογαλικού εδάφους, ο Γενικός Γραμματέας συνέχισε τις απειλές προς τον Δομάζο, λέγοντας του πως δεν θα ξαναπαίξει με το εθνόσημο, πως θα τον διαγράψει… Και σε εκείνο το σημείο έλαβε την ιστορική απάντηση: «Δεν μπορείς να μου κάνεις τίποτα. Εσείς έχετε τα πιστόλια, αλλά εγώ είμαι ο Δομάζος κι έχω τα πόδια μου». Εν τέλει όντως κλήθηκε και παρότι η Ελλάδα πραγματοποίησε ακόμη ένα εξαιρετικό παιχνίδι, διατηρώντας τις τύχες στα χέρια της με το υπέρ της 2-0, είδε τον Εουσέμπιο και την παρέα του να ισοφαρίζουν στο τελευταίο δεκάλεπτο…
Ακολούθησε καλοκαίρι, ο Νταν Γεωργιάδης αποτέλεσε παρελθόν και τον διαδέχτηκε ο Λάκης Πετρόπουλος. Προτελευταία αγωνιστική και αντίπαλος η Ελβετία, αυτή την φορά η “γαλανόλευκη” δεν επανέλαβε τα λάθη της και δεν άφησε περιθώρια, επικρατώντας με άνεση στην Θεσσαλονίκη με το ευρύ 4-1. Ώστε να δώσει την ευκαιρία στον εαυτό της να μεταβεί στο Βουκουρέστι για να δώσει τον μεγάλο της τελικό, να αντιμετωπίσει την Ρουμανία για μόνο ένα αποτέλεσμα, τη νίκη που θα την οδηγούσε στο πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο… την ίδια στιγμή που η γηπεδούχος ικανοποιούταν και με την ισοπαλία.
Για κακή τύχη της Εθνικής ένα λάθος του Τάκη Οικονομόπουλου οδήγησε τους αντιπάλους στο να ανοίξουν το σκορ, ωστόσο ένα τρομερό σουτ του Δομάζου έφερε την ισοφάριση. Σκορ το οποίο παρέμεινε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα, με την Ελλάδα να χάνει μοναδική ευκαιρία για να εκπληρώσει το όνειρο μιας ολόκληρης χώρας και φυσικά των σπουδαίων ποδοσφαιριστών που αγωνιζόταν τότε σε αυτήν. Και όπως δήλωσε ο ίδιος ο «Στρατηγός», η μεγάλη ευθύνη πέφτει στην χούντα και τον Ασλανίδη, οι οποίοι δεν διασφάλισαν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε η ομάδα αυτή να διαθέτει τα κατάλληλα εφόδια για να οδηγηθεί εκεί που επίτασσε το ταλέντο της. Του εναντίων, κατά τα φαινόμενα μάλλον της έβαλε “εμπόδια…
* Τις παραπάνω ιστορίες – στιχομυθίες διηγείται ο αείμνηστος Μίμης Δομάζος σε παρελθοντική συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα της ΚΝΕ – «Οδηγητής».